VEZIKULARNA BOLEST

Kontagiozna infekcija svinja koju izaziva enterovirus, a koja se karakteriše pojavom vezikula na koronarnim rubovima papaka, usnama, jeziku i na mliječnoj žlijezdi. Svrstano je na A listu zaraznih bolesti svinja-OIE.

ETIOLOGIJA

Virus vezikularne bolesti svinja (SVDV) je enterovirus koji pripada familiji Picornaviridae, vrsta Enterovirus B. Postoje razlike u osjetljivosti različitih dijelova tijela na infekciju sa SVDV. U prirodnim uvjetima najčešći put infekcije je putem oštećene kože, naročito kože ekstremiteta. Može ostati infektivan po nekoliko mjeseci u trupovima i obrađenom mesu. Otporan je na deterdžente i organske rastvore kao što su eter i hloroform.

EPIDEMIOLOGIJA

SVDV je do sada jedino izolovan u Aziji i Europi, a epidemije oboljenja su prijavljivane u određenom broju zemalja (Italija, Portugal Španija, Francuska, Njemačka, Švicarska, Rumunija, Velika Britanija). Na infekciju su osjetljive euro-azijske svinje. Transmisija se odvija direktnim i indirektnim putem. Glavni izvor infekcije je kretanje inficiranih svinja ili kontaminiranih vozila. Drugi značajan izvor infekcije je virusom kontaminirana hrana. Izrazita otpornost virusa u vanjskoj sredini predstavlja značajan faktor u epidemiologiji vezikulrarne bolesti. Nakon uspostave infekcije dolazi do izlučivanja velikih količina virusa putem fecesa koje traje više (do 3 mjeseca) u odnosu na širenje virusa iz vezikula koje traje najmanje sedam dana. Morbiditet varira od 25% do 65%, a nekada i do 100%. Glavni značaj ovog oboljenja, koje nije od ekonomskog značaja, je što se klinički znakovi ne mogu razlikovati od kliničkih znakova slinavke i šapa koje predstvalja devastirajuću bolest za jednu državu.

KLINIČKA SLIKA

Inkubacioni period virusa varira između 2 i 14 dana. Oboljenje je obično umjereno ili inaparantno. Javljaju se prolazna groznica (od 40° do 41°C) i privremeno umjerena inapatenca. Šepavost i ostali znakovi diskomforta prilikom kretanja su evidentni. Incidenca šepavosti i lezija na papcima zavisi od uslova držanja, odnosno da li životinje borave na mekanoj ili tvrdoj podlozi. Vezikule i lezije se najčešće javljaju na koronarnim rubovima papaka, metakarpusu i metatarzusu, a rijetko se mogu javiti na rilu, jeziku i usnama. Lezije se ne mogu razlikovati od lezija uzrokovanih sa aftovirusom (slinavka i šap), ali su klinički znakovi značajno umjereniji u odnosu na slinavku i šap. Tok bolesti je otprilike 2-3 sedmice. Nije prijavljivan značajan mortalitet usljed infekcije.

DIJAGNOZA

Dijagnoza oboljenja se zasniva na:

  1. Detekciji uzročnika: virusna izolacija, RT-PCR, ELISA (za antigenu detekciju);
  2. Detekciji imunog odgovora: virusna neutralizacija, kompetetivna ELISA, ELISA sa identifikaciju IgG i IgM.

DIFERENCIJALNA DIJAGNOZA

Oboljenja koja dovode do pojave vezikula (slinavka i šap, vezikularni egzantem, vezikularni stomatitis).

KONTROLA OBOLJENJA

Nema opisanog tretmana oboljenja, a u većini zemalja kontrola oboljenja se postiže neškodljivim uklanjanjem oboljelih jedinki. Depopulacija svinja je praćena sa čišćenjem i dezinfekcijom područja i ograničenom repopulacijom naredna dva do tri mjeseca.