Infektivna anemija kopitara
Virusna infekcija ekvida izazvana lentivirusom koja se karakteriše inaparentnom infekcijom i povremeno kliničkom bolešću sa rekurentnim epizodama groznice, letargije, inapetence, trombocitopenije i anemije.
SINONIMI
Močvarna groznica, Koginsova bolest.
ETIOLOGIJA
Virus infektivne anemija kopitara (eng. equine infectious anemia virus-EIAV) pripada rodu Lentivirus, familiji Retroviridae. Virus napada samo članove familije Equida kod kojih izaziva perzistentnu, doživotnu infekciju. Imuni sistem kontrolira viralnu replikaciju kod mnogih konja što rezultira pojavu inaparentnih kliconoša sa minimalnim znacima oboljenja. Postoje tri odvojene monofilogenetske grupe virusa od kojih dvije sadrže samo europske sojeve (EIAV-1 i EIAV-2) dok se treća grupa sastoji od europskih, azijskih i američkih sojeva virusa (EIAV-3). Značajna karakteristika virusa je antigenski drift površinskih glikoproteina (gp45, gp90) što dovodi do pojave novih antigenskih sojeva virusa kod pojedinačnih konja, a koji su povezani sa rekurentnim epizodama groznice karakteristične za ovo oboljenje. Uzročnik se integrira u genom domaćina insercijom viralne cDNA u DNA domaćina u obliku provirusa. Replikacija virusa se odvija samo u zrelim tkivnim makrofagima i cirkulirajućim monocitima.
EPIDEMIOLOGIJA
Nema starosne, spolne ili rasne predispozicije. Pogađa konje, ponije, magarce, mule i zebre. Širenje uzročnika oboljenje je gotovo uvijek putem krvi ili krvnim produktima. Najčešće se prenosi putem vektora: velika konjska mušica (obad) i štalske mušice. Transmisija je mehanička jer se virus ne replicira u insektima. Obadi mogu preći udaljenost i do 6 km u potrazi za hranom, ali je to najčešće do 200 m. Jatrogena infekcija je česta usljed korištenja kontaminiranih predmeta. Nije zoonoza. Raširena je po cijelom svijetu. Morbiditet zavisi od soja virusa i inokuluma od strane insekta. Neki konji mogu biti klinički bolesni i ubrzo umrijeti tokom infekcije, dok kod drugih infekcija može proći inaparentno. Epidemije bolesti povezanih sa EIAV u razvijenim zemljama su rijetke.
KLINIČKA SLIKA
Inkubacioni period je od 2 do 4 sedmice. Akutna bolest se karakteriše groznicom, letargijom, inapetencom i umjerenom trombocitopenijom. Inaparentna infekcija nema prepoznatljivih znakova i najčešći je oblik bolesti. Hronična bolest je povezana sa rekurentnim epizodama groznice uz gubitak tjelesne težine, ventralnim edemom i petehijalnim hemoragijama.
DIJAGNOZA
Hematologija: Akutna bolest: trombocitopenija, umjerena anemija; Inaparentne kliconoše: minimalne abnormalnosti periferne krvi; moguća umjerena hiperglobulinemija. Hronična bolest: znakovi hronične infekcije i inflamacije: anemija, leukocitoza, hiperfibrinogenemija, hiperglobulinemija, monocitoza, trombocitoza.
Serološko testiranje: agar gel imunodifuzija-AGID: rijetko lažno-negativni rezultati; ELISA: ponekad se mogu javiti lažno-pozitivni rezultati i Western imunoblot: može se koristiti kao konfirmacijski test.
DIFERENCIJALNA DIJAGNOZA
Bilo koja hronična bolest ili hronična upala, purpura hemorrhagica, ekvini viralni arteritis, Afrička bolest konja.
LIJEČENJE I KONTROLA OBOLJENJA
Liječenje se zasniva na potpornoj i simptomatskoj terapiji tokom febrilnih i viremičnih epizoda. Najveći broj seropozitivnih konja se eutanizira. Prognoza i ishod: svi pozitivni konji smatraju se doživotno inficiranim. Većina seropozitivnih konja pokazuje minimalne znakove oboljenja i mogu imati normalan životni vijek. Kontrola oboljenja se zasniva na identifikaciji i eradikaciji ili doživotnom karantinu inficiranih životinja.