Historijski oboljenje je bilo ograničeno na prostore sub-saharske Afrike, međutim epidemije oboljenja su u skorije vrijeme prijavljene sa područja Bliskog Istoka, dijelova Indije i Kine te područja jugoistočne Europe. Europska goveda su osjetljivija na infekciju od Afričkih. Morbiditet se kreće od 10% do 85% sa mortalitetom oko 1%. Virus je prisutan u nazalnim sekretima, sjemenu i mlijeku inficiranih životinja. Oboljenje se širi direktnim kontaktom inficirane sa zdravom životinjom iako se ne smatra glavnim načinom prenosa. Većina slučajeva prenosa oboljenja je putem artropodnih vektora i to komarcima: Aedes aegypty, Anopheles stephensi, Culex quinquefascuatus. Faktori rizika: vezani za životinju (sve starosne kategorije i rase su osjetljive iako teladi i krave u laktaciji razvijaju ozbiljniju kliničku sliku), vezani za okolinu (epidemije se obično javljaju uz područja velikih riječnih slivova, najveći broj oboljenja je tokom kasnog ljeta i rane jeseni kada je aktivnost vektora najveća), vezani za uzročnika (rezistantan na isušivanje, preživljava smrzavanje i odmrzavanje, mogu se inaktivirati na temperaturama iznad 60ºC). Ekonomski značaj: iako je mortalitet obično 1% (u nekim slučajevima može iznositi i do 10%), ekonomski gubici su visoki. Smanjena je konzumacija hrane, dolazi do smanjenih proizvodnih sposobnosti životinje i pojave mastitisa kao rezultat promjena kože na vimenu. Pored toga oboljenje izaziva i smanjenu fertilnost bikova te uzrokuje pojabu pobačaja kod krava. Uzročnik se smatra potencijalnim agentom agrikulturnog bioterorizma.